Dzień Zmarłych/The Dead´s Day

Coraz więcej Meksykanów obchodzi Amerykański Halloween. Święto to (nie jestem pewna czy te obchody można nazwać "świętem") cieszy się popularnością zwłaszcza wśród dzieci, które mają szansę się obłowić w słodycze i pieniądze. (Ciekawostką jest fakt, że brak wiedzy na temat kultury sasiada z północy prowadzi do tego, że dzieciaki chodzą po ulicach z "dyniowymi"  lub "diabelskimi" pojemniczkami zarówno 31 października, jak i 1 i 2 listopada, bo Dzień Zmarłych przypada w Meksyky właśnie 2 listopada).

Mimo jednak tego "napływu wpływów" ze Stanów Zjednoczonych, Meksykanie ani myślą zapomnieć o swoich własnych tradycjach. Jednym z najpiękniejszych świAt meksykańskich jest właśnie Dzień Zmarłych, jak juz wspomniałam , obchodzony 2 listopada. Nie jest to święto smutne, gdyż Meksykanie wierzą, że właśnie tej nocy nasi zmarli krewni wracają na ziemię i składają nam wizytę. A że jest to naród nadzwyczaj gościnny, nie pozwoli aby goście byli głodni. Przygotowują więc specjalny poczęstunek dla przybyłych zmarłych, zwany "ofrendą". Jest to najczęsciej niewielki stolik, ozdobiony wizerunkami czaszek (z papieru a także takich jadalnych z cukru i czekolady) i kwiatami albo samymi płatkami kwiatu o nazwie ¨xempasuchitl¨. Na tak ozdobiony stół kładzie się owoce, na które akurat jest sezon, czyli najczęściej; guayabe, pomarańcze, mandarynki, trzcinę cukrowa (czy to owoc??). Oprócz tego słynne meksykańskie tamales, czyli przysmak z masy kukurydzianej z nadzieniem, gotowany w liściach kukurydzy, i specjalnie na tą okazję robiony Chleb Zmarłych. Można też dodac jakieś przysmaki, w których lubowały się konkretne osoby, na przykład jak był jakiś wujek/alkoholik, to sie dla niego stawia butelkę tequili (bo skoro i tak nie żyje, to mu przecież nie zaszkodzi), dla palacza-papierosy. Często układane są też zdjęcia zmarłych członków rodziny.

Zwykle również w szkołach i w wielu publicznych miejscach stawiane sa ofrendy, prawdziwym majstersztykiem w tej dziedzinie jest misato Morelia w stanie Michoacan. Tam właśnie najwięcej turystów pojawia się na przełomie października i listopada, aby podziwiać wielkie i piękne ofrendy. Takie ofrendy składają się nie tylko z samego stołu, ale dookola posypane są i ułożone w piękne wzory kolorowe płatki kwiatów i ziarna. Jest z nich równierz usypywana ścieżka dla zmarłych, aby łatwiej mogli trafić na poczęstunek.

Piękne świeto, prawda?

Chleb Zmarłych/The Dead´s Bread

Kilka bardzo amatorkich zdjęc typowych ¨ofrend¨/Some really amateur photos of typical ¨ofrendas¨:

Krótkometrażowy film świetnie oddający atmosferę Dnia Zmarłych/A short movie that shows the atmorphere of the Dead´s Day:

Dia de Muertos

.................................................................................................


More and more Mexicans celebrate the American Halloween these days. This celebration is popular especially among children, who get the chance to get some sweets and money (what´s interesting here is that the lack of knowledge about the culture of the northern neighbours causes that kids in Mexico go trick-or-treating on October 31th and also on November 1st and 2nd, as the Mexican Deads´Day is on the latter).

However strong the influences from The United States are, Mexicans will never forget about their own traditions. One of the most beautiful celebrations in Mexico is the mentioned above Dead´s Day, on November 2nd. It is far from being a sad day as the Mexicans believe that this special night our late family members come down to earth to pay us a visit. And since they are a VERY hospitable nation, they can´t let their guests starve. They prepare a special snack corner for their visitors and call it ¨ofrenda¨. Usually it is a table decorated with paper, sugar or chocolate skulls and petals of a flower called ¨xempasuchitl¨. They offer their guests different kinds of seasonal fruit like guayabas, oranges, tangerines or sugar cane (not quite sure if it is a fruit though...). What can´t be missed are also the famous ¨tamales¨ (a treat made of corn flour with filling, boiled in corn leaves) and a special for this occasion Dead´s Bread. Some special treats can be addes too for some particular family members, for example if there was an uncle who was an alcoholic or a heavy smoker - why not offer him a bottle of tequila or a packet of cigarettes-he´s dead anyway, it won´t harm him. Some people expose their late relatives' photos among the decorations.

¨Ofrendas¨ are often set also in schools and other public places. The real professional in this field is the city of Morelia in the state of Michoacan. This is where crowds of tourisits head to at this time of the year to see the big and outstanding ¨ofrendas¨. These ones consist not only of the table itself but also the space around them is decorated with colorful petals and grains that are formed in patterns and pictures. They also form a path for the Dead so they can easily find the way to their treats.

Beautiful tradition, isn´t it?

¨Nic się nie stało¨/ ¨Nothing happened¨

Dziś po raz kolejny zalała mnie krew. Po odebraniu dziecka ze szkoły, wracamy do samochodu a tu widzę, że jakiś dureń mnie zastawił. Stał cały rządek samochodów, a on akurat zastawil mnie. (Dobra, tak zwane moto-taksowki zastawiły cała resztę, jak zwykle, ale ich kierowcy stoja obok i jak widzą, że ktoś będzie wyjeżdżał to zaraz się usuwają). Rozglądam się, ale nikogo, kto by wyglądał na właściciela nie widać. Wściekła jak osa sadowię dzieciaka na tylnym siedzieniu, otwieram wszystkie okna, bo żar sie leje z nieba, i nabuzowana czekam. W szkole akurat odbywał się halloweenowy festiwal, który dobiegał właśnie końca wiec było duże prawdopodobieństwo że zaraz facet/babka się zjawi. Stoję tak sobie już z 10 minut, i zaczynam sie już zastanawiać czy nie zafundować koledze odholowania. No ale nagle widzę, że jakiś facet stoi za ogrodzeniem boiska i sie na mnie patrzy. Pytam się, czy to jego samochód, a ten pyta zdziwiony, czy chcę wyjechać. Tym to juz mnie zupełnie rozbroił, więc pytam czy to nie jest jasne, skoro stoję przy otwartych drzwiach samochodu i się rozglądam. Facet więc się pyta, czy już teraz, w tej chwili bedę wyjeżdzać i czy dziecko jest już w samochodzie gotowe do odjazdu. Dobrze, że było między mani ogrodzenie, bo bym mu chyba w r... gębę przyłożyła... Facet za chwilę się pojawia i przestawia samochód z miną jakby mi właśnie wyświadczał wielką przysługę.

Ot, typowy przykład meksykańskiego ¨ja mam czas, spoko, nic się nie stało¨.

....................................................................................................

Today again my nerves were endangered. After picking my son up from school and getting back to the parking lot, I noticed someone apparently with half/brain had blocked me. There was the whole row of cars but he blocked ME. (Alright, the moto-taxis had blocked all the other ones but the drivers are there on the spot to move whenever someone wants to go out). I turned around but nobody who´d seem as an owner was there.Getting really mad, I sat the kid on the back seat, opened all the wondows and started waiting. There was a Halloween festival at school, that was about to finish so I assumed the owner would appear soon. After 10 minutes I started to consider calling a towing car. Well, I finally spotted a guy behind the school fence staring at me so I asked him if it was his car. He asked if I was going to leave-well, OF COURSE I WAS! I was standing there, with my door open and looking around, was I on a picknik? But the guy still asked if I wated to leave immediatly, at the very moment, if my kid was already in the car ready to leave... That really made my eyes as big as coconuts and my nerves about to explode. Good the fence was between us as I´d have probably hit his face. Anyway, he appeared next to his car after a short moment and moved it with a ¨I´ve just did you a big favor, you owe me one¨ face.

A typical example of a Mexian ¨I have time, take it easy, nothing´s happened¨.

Dzień Niepodległości/The Independence Day

Wrzesień się kończy, na północy zaczyna się piękna, złota jesień, a w Meksyku jedyna róznica między latem i jesienia jest taka, że kończą się codzienne ulewy. W Polsce wrzesień kojarzy sie przede wszystkim z powrotem do szkoły, a w Meksyku - z Dniem Niepodległości. Jest to wielka feta w całym kraju, bo Meksykanie są wielkimi patriotami. Jest to dosyc ciekawe zjawisko, bo doskonale zdają sobie sprawę nie tylko z defektów organów rządzących w swym kraju, ale także ze swoich własnych niedoskonałości, często można usłyszeć: "Jesteśmy skorumpowani", "jeździmy jak wariaci", "jesteśmy mało zorganizowani" itp. Mimo wszystko, jednak uważają się za najwspanialszy naród na świecie i patriotyzmu mogłoby im pozazdrościć wiele narodów, śmiem twierdzić, że z Polakami na czele.

Dzień Niepodległości oficjalnie przypada na 16 września, jednak całe świętowanie przypada na 15. Wiele szkół, firm i biur tego dnia albo nie pracuje, albo kończy pracę wcześniej. Meksykanie uważają, że każda okazja jest dobra do napicia się tequili, a Dzień Niepodległości to chyba ta nich najważniejsza. Kluby i dyskoteki pękają w szwach, kto woli spokojniejsze klimaty, spotyka się za znajomymi w domach, a ci co mają siłę, wychodzą na ulicę. W stolicy na "zócalo", czyli placu głównym zbierają się tłumy aby o godzinie 23 razem z obecnym tam prezydentyem wydać słynny okrzyk "VIVA MEXICO" i ogladać fajerwerki.

W tym dniu nie mogłoby zabraknąć oczywiście akcentu kulinarnego. Daniem specjalnym na tą okazję są "chiles en nogada", czyli papryczki chili ¨poblano¨ nadziewane mięsem mielonym, polane sosem ze śmietany, oraz posypane owocem granatu i pietruszką. Każdy składnik symbolizuje jeden z trzech kolorów flagi meksykańskiej, można więc rzec, iż jest to iście patriotyczne danie. 

A oto ono:

September is about to end and in the north the beautiful, gold Autumn is statrting. But here in Mexico the only difference between Summer and Autumn is that the daily downpours slowly cease. In Poland September is associated mainly with going back to school, but in Mexico - with the Independence Day. It is a big day as Mexicans are big patriots. It is quite an interesting phenomena, as they are pretty aware of the defects of their governors as well as their own imperfections. You can hear quite often from them, ¨we´re corrupted, ¨we are crazy drivers¨, ¨we´re disorganized¨,etc. In spite of that, they see themselves as the most wonderful nation in the world and I think many other nations could envy them their patriotizm, I dare say, the Polish as the first ones in line.

The Independence Day is officially written in the calendar on September 16th but all the celebrations take place on the 15th. Many schools, companies and offices closes up completely or finish work early that day. Mexicans claim that every reason is good to have some tequila but the Independence Day is the most important one. Clubs and discos are full on September 15th, those who prefer calm celebrations meet up at homes with friends and family and those who wish, go outside or to the Mexico City´s main squiare - ¨zócalo¨, to meet the president there and at 11p.m. scream the traditional ¨VIVA MEXICO¨ and watch fireworks.

Of course, we can´t forget about the food. The special Independence dish in Mexico is ¨chiles en nogada¨, which are chilis called ¨poblano¨, stuffed with ground meat, served with cream sauce, pomgranate and parsley. Each ingredient symbolizes one of the three colours of the Mexican flag, so we can say, it is a truly patriotic dish:) 

And here it is:

Jedzenie (część 2)/Food (part 2)

Długo zajęło mi przyzwyczajanie się do jedzenia rękoma. Podczas gdy w Polsce dłubiemy w talerzu sztućcami próbując nałożyc sobie odpowiednią ilość obiadku na widelec, tutaj widelec (choć częściej chyba łyżka) jest tylko pomocą do nakładania sobie wszelkiego jadła w tortille. Pamiętam moje pierwsze tacos w pracy, zabrałam się do nich z nożem i widelcem, miny moich współpracowników wyraziły wiecej niż wybuch śmiechu. Wtedy to właśnie zostało mi wyjaśnione, że jestem w Meksyku, a tutaj je się rękoma bo tak wygodniej. Po jedzeniu rąk za to się nie myje-wytarcie ich w papierową serwetkę w zupełności wystarczy.

Meksykańska kuchnia słynie oczywiście z tego, że jest bardzo ostra. Wystepuje tu nieskończona ilość papryczek chili, od tych łagodnych po wysyłające swą pikantnością w kosmos. Na miejskim rynku można dostać oczopląsu od tylu ich rodzajów, a ja chyba nigdy juz nie nauczę się które do czego się dodaje. Ja nie przepadam za ostrymi potrawami, więc od samego początku przed każdym posiłkiem nauczyłam się pytać czy jest ostry ("pica?") Najczęstsza odpowiedź brzmiała "no pica" albo "pica poquito" (troszeczke ostre), ale okazało się, że to co dla Meksykanów "no pica" dla mnie jest ostre, ale do zniesienia, a "pica poquito" sprawiało, że miałam ochotę wypić pół Wisły niczym Smok Wawelski (do dziś nie posmakowałam niczego, co "pica mucho", czyli jest bardzo ostre). Koledzy z pracy często mnie podpuszczali, albowiem reakcja na takie "naczilowanie" jest dosyć zabawna: człowiek robi się czerwony jak rak, zalewa się potem a rozbieganymi oczyma szuka najbliższej szklanki wody (o którą nie jest łatwo, bo najpopularniejszymi napojami do posiłku jest tu cola lub inny napój gazowany, a te nie sprzyjaja złagodzeniu takiego palenia w ustach). Muszę przyznać, że przez te 10 lat nauczyłam się jeść nieco ostrych potraw, ale te najostrzejsze zostawiam dla rodowitych Meksykanów, a idąc do restauracji o sos prosze w osobnym naczyniu.

(Na dole 2 iście meksykańskie tacos de chorizo)

.....................................................................................................................................

It has taken me a longer while to get used to eating with hands. While in Poland we mingle with cutlery in our plate, here a fork (or more often a spoon) serves mostly to put the stuffing into a tortilla to make a taco. I remember my first tacos at work. I started eating them with a knife and fork, the faces of my colleagues expressed more than a burst of laughter. I was explained then, that ¨we are in Mexico, here we eat with hands as it is easier¨. And after eating, we don´t wash our hands, cleaning them with a napkin is enough.

Mexican cuisine is, of course, famous from being spicy. One can find a neverending range of chilli peppers, from not spacy at all to sending-you-to-the-outer-space spicy. At any local marketplace one can get crazy from all kinds of chilli peppers and I guess I will never learn which ones go with which kind of food. I´m not too keen on spicy dishes so since the very beginning I have learnt to ask before every meal if the food is spicy (¨pica?¨). The most common answer is ¨no pica¨ or ¨pica poquito¨ (a bit spicy), but it turned out that what for the Mexicans is ¨no pica¨ is, in fact, spicy but bearable for me but what is ¨pica poquito¨ made me want to drink a river (till now I haven´t tasted anything that ¨pica mucho¨, that is really spicy). My dear colleagues used to make fun of me as a reaction to such a spicy food  is pretty funny, you become as red as a lobster, you sweat and you desperately look for water with your crazy and wild eyes (and water isn´t an easy treat as the most popular drinks that keep companion to meals are coke or other sodas, and these aren´t too helpful when your mouth gets so hot). I have to admit, though, that during these 10

years I have learnt to eat some spicy dishes but I have left those really spicy ones to the real Mexicans and when I go to a restaurant, I ask for my spicy sauce to be served separately.

And here are some yummy tacos de chorizo:

Droga do szkoły/Our way to school

Tydzień temu zaczął się kolejny rok szkolny, więc znowu codziennie, parę minut przed 8 rano wiozę mojego pięciolatka do szkoły. Jest to dla mnie nie lada stres z samego rana, bo mimo, że droga jest raczej krótka (10-15 minut), to rzadko kiedy coś lub ktoś nie zajdzie mi za skórę.

Aby dotrzeć do szkoły mojego syna, musimy przejechać między innymi kilkudziesięciometrową ulicę, na której jest gimnazjum. Jest to niełatwe zadanie, bo rozpoczynający lekcje również o 8 gimnazjaliści, mimo obszernego chodnika, poruszają się na całej szerokości ulicy, zostawiając miejsce na przejazd najwyżej rowerzyście. Trąbienie, jak się przekonałam, nie przynosi tu żadnych rezultatów bo nawet jak się jedna grupka rozejdzie, to za nią stoi lub idzie spokojnym krokiem następna. Tak więc do końca ulicy, przy szczęściu, docieramy w tempie spacerowicza. Bo zwykle napotykamy również inne przeszkody, jak na przykład parkujące taksówki. Taksówkarze, podobnie zresztą jak w Polsce, przeginając jedynie trochę bardziej, myślą, że ulice należą tylko do nich i parkują sobie tam, gdzie im akurat najwygodniej, czyli na środku ulicy. Jeśli na Twojej drodze pojawi się tylko jedna, może uda Ci się ją ominąć, ale jak jadąca z naprzeciwka również zatrzyma się dokładnie obok tej przed tobą (no bo z jakiej racji podjechałaby kilka metrów dalej, żeby można było przejechać) to trzeba stać, aż łaskawie pasażerowie wysiądą (nieraz szukając drobnych jeszcze przez kilkanaście sekund) i taksówka odjedzie. 

Przejazd utrudniają również dziury jak po komecie ozdabiające meksykańskie ulice (wierzcie mi, polskie mini dziurki na polskich ulicach to tutaj "pikuś"). Trzeba "dzielić się" tą mniej podziurawioną stroną z samochodami jadącymi z naprzeciwka, bo wpadnięcie w taką "studnię" może zakończyć się nieciekawie dla auta. 

Dziś poniedziałek, dzień wyjątkowy, bo ze względu na nielegalny (lecz oczywiście "dogadany" z władzami) rynek kilka ulic zostaje zastawionych straganami (moja koleżanka mieszkała kiedyś przy jednej z nich i miała bardzo utrudniony wyjazd samochodem, pogodziła się jednak z tym, bo ¨to Meksyk i nic nie da się zrobić¨). W związku z powyższym, w poniedziałki obieramy inną drogę. Tu natomiast utrudnienie jest nieco inne, a mianowicie ulica jest wąska, w sam raz jednak aby wyminęły się 2 samochody. Jednak nie jest to takie proste bo po obu stronach zwykle zaparkowane są samochody. Trudno jest je wyminąć bo z naprzeciwka też jadą, a zaparkowane auta nie stoją z jednej strony, o nie! To by było zbyt proste. Zaparkowane są po obu stronach, nie na tej samej linii jednak, co teoretycznie daje szansę je powymijać. Trzeba więc jechać zygzakiem, zwalniając co chwilę żeby się dobrze "wpasować", lub zatrzymując się, aby przepuścić auta z przeciwnej strony, tudzież pogimnastykować się nieco przy kierownicy gdy napotka się autobus.

Suma sumarum, z domu trzeba wyjść zawsze nieco wcześniej, bo nigdy nie wiadomo jakie niespodzianki czyhają po drodze. A czyhają różne, ta historia to dopiero początek moich opowieści o kierowcach w tym pięknym kraju;)

.................................................................................

We started a new school year last week. So again, every day a couple of minutes before 8 a.m. I drive my 5-year-old to school. It´s a pretty stress for me from the very morning as even though the drive is rather short (10-15 minutes), it is not uncommon that something or someone annoys me. 

In order to get to my son´s school,among others, we need to drive through a maximum 100 meter-long street where a junior high school is located. It is not an easy task whatsoever as the students, who also start classes at 8, occupy the whole width of the street (in spite of having a relatively wide sidewalk), leaving space maybe for a cyclist. Hooting, as I have learnt, won´t help as even if one group of teenagers makes space, there is another one, walking in their leisure pace behind them. Therefore, we reach the end of the street, if we´re lucky enough, in a walking pace, because we usually face other obstacles as well, for example parked taxis. As the taxi drivers here, similar to the Polsih ones, just with more arrogance, assume the streets are theirs and park wherever it is most convenient for them. And is usually in the middle of the street. If you happen to come across only one of them in front of you, you might be lucky and overtake it swiftly, but if there is one coming from the opposite direction and it also stops, just next to the one in front of you (why would it stop a couple of meters away so you could pass?), you need to have enough patience to wait till the passangers get down (often still taking many seconds to look for change to pay for their ride) and only then the taxi moves and you shall eventually pass.

Passing the area, you also come across other type of obstacles: the holes, big as if made by a comet, that decorate the Mexican streets (believe me, Polish holes are nothing compared to these ones here). You have to ¨share¨ the less holed side of the street with the cars that come from the opposite side as falling in this kind of ¨well¨ might finish tragically for your car.

Today is Monday, a ¨special¨ day as our way changes a bit due to the illegal (but ¨arranged¨ with the authorities) market that is set up on a couple of streets and one shall not pass with a car due to the stands (one of my friends used to live in one of those streets and she had difficulties to take her car out or in but she just accepted it and ¨it is Mexico, and there was nothing you can actually do about it¨). Due to the circumstances mentioned, on Mondays we take another route. Here the obstacles are slightly different, though. The street is rather narrow but wide enough for 2 cars to cross. One would think ¨oh, great¨ but it´s a big NO again. The problem is the cars that are parked again. On both sides, not next to one another, luckily, but still, you need to zig-zag and slow down to overtake them and fit, once in a while there is need to stop to let the cars from the opposite side pass. Besides, you get some good exercise with the steering wheel when there is a bus coming!

Suma sumarum, we always need to leave home a bit earlier as you never know what surprises we might face on the road. And there is a wide variety of them, this episode was only the beginning of my story about Mexican drivers;)

Meksykańskie jedzenie/Mexican food

Meksykańskie specjały kulinarne sa niewątpliwie znane na całym świecie. Meksykanie szczycą się swoja dieta "T": tacos, tlacoyos, tortillas, tortas, tamales, tostadas... Niestety, z doświadczenia wiem, że poza Meksykiem trudno o taką prawdziwą  meksykańską kuchnię. 

Moje pierwsze "przygody" z meksukańskimi specjałami kojarzą mi się przede wszystkim ze wspólnymi posiłkami z kolegami i koleżankami z pracy. Główne ulice miast i miasteczek wręcz roją się od małych barów i restauracyjek, często prowadzonych przez matki, córki, babki, ciotki, szwagierki, kuzynki itp. Do jednej z takich restauracyjek zabrali mnie moi drodzy współpracownicy w dniu, w którym ich poznałam. Mój hiszpański był wtedy raczej ubogi, więc zwykle w takich sytuacjach ktoś pomagał mi rozszyfrować menu. Tego dnia po jego przeczytaniu wszyscy ryknęli śmiechem (to uczucie... wszyscy się śmieją, a ty siedzisz z kamienną twarzą i czekasz, aż ktoś w końcu przestanie się śmiać i wytłumaczy ci, o co chodzi...) Okazało się, że jednym z dań była "ropa vieja", czyli "stare ciuchy". Nikt nie wiedział co to jest (i do dziś nigdy wiecej się z ta nazwą nie spotkałam), ale zostało to dla mnie zamówione. Okazało się, że była to o prostu zupa warzywna. Po zupie został mi podany ryż warzywami. Zastanawiałam sie, gdzie moje mięso, które zamówiłam, ale widząc, że wszyscy zabieraja się do ryżu, zrobiłam to samo. Mięso dotarło gdy talerze po ryżu były już puste. Było to dla mnie dziwne bo nie było czego zamoczyć w obfitym sosie. Jak się później przekonałam, tak się serwuje tu obiadki i Meksykanie są niezwykle sprawni w dokładnym wyczyszczaniu talerzy z sosu za pomocą tortilli. Ja zaś do dziś nie opanowałam tego triku. Ogólnie "rolowanie" sobie wszystkiego w tortille jest tu podstawą, przy czym umiejętność zjedzenia takiego taco tak, żeby drugim końcem połowa zawartości nie wypadła jest chyba umiejętnością wrodzoną, bo ja jakoś nie mogę tej sztuki opanować. 

..................................................................................

Mexican cuisine is undoubtedly known all over the world. Mexicans like to show off with their ¨T¨ diet: tacos, tlacoyos, tortillas, tortas, tamales, tostadas.... Unfortunately, I know from my own experience that it is pretty difficult to find some real Mexican food outside of Mexico. 

My first ¨adventures¨ with Mexican dishes have to do mailny with the meals eaten with my colleagues. The main streets in cities and towns are full of bars and little restaurants run by mothers, daughters, grandmothers, aunts, sisters-in-law, cousins etc. I was taken to one of these restaurants by my colleagues the day I met them. My Spanish was rather poor back then, so usually someone helped me to read the menu in these situations. That day everyone burst in laughter afrer reading it (that feeling.... when everyone is laughing and you´re just sitting there with your poker face, waiting for someone to eventually stop laughing to explain you what´s going on...) It turned out that one of the dishes served that day was ¨ropa vieja¨, which means ¨old clothes¨. Nobody knew what it was (and I haven´t heard that dish name later either) but they just ordered it for me. Once it arrived, it turned out it was simply a vegetable soup. Having eaten the soup, I got my plate of rice with vegetables. I was thinking where the meat I had ordered was, but seeing everyone started eating pure rice, I did the same. The meat arrived when the rice plates were empty. It seemed weird to me as I didn´t know how to consume the big amount of not very dense sauce since there was nothing that would absorb it. But this is how meals are served and I have to admit that Mexicans are pretty skillful in cleaning the plate well from the sauce - they use tortilla to do it. I, however, still haven´t learned that trick. Wrapping whatever food in a tortilla is a common custom here and I guess the skill of eating such a taco without dropping half of the content through the hole on the opposite side of it is a skill you have to be born with as I myself haven´t acquired it yet.

Pierwsze wrażenia/My first impressions

Moja przygoda z Meksykiem rozpoczęła się 11 sierpnia 2004 roku. Tego właśnie pamiętnego dnia wylądowałam na Międzynarodowym Lotnisku im. Benito Juareza w stolicy Meksyku. Byłam juz tu 2 lata wczesniej na 2-tygodniowych wakacjach i przylatując na dłużej byłam przekonana, że wiem na co się piszę. Dopiero po dłuższym czasie zdałam sobie sprawę w jakim wielkim błędzie byłam, o zgrozo! Byłam zafascynowana Meksykiem, Meksykanami (a jakże! Ja, blada twarz z zielonymi oczami wzbudzałam sensację i byłam wiecznie w centrum uwagi) i wszystkim co mnie przez te 2 tygodnie 2 lata wcześniej  jako turystkę spotkało. Teraz miałam poznać ten kraj ¨od kuchni¨.

Pierwsze, co mnie uderzyło (oprócz fali gorąca na lotniskowym parkinku) to śmieci. Wszędzie ich było pełno i w zależności od kierunku wiatru, smierdziały albo nie. Pamiętam jak dziś moją pierwszą noc u koleżanki z pracy, która mieszkała całkiem niedaleko wysypiska. Nie zmrużyłam oka przez nawiewany w naszym kierunku smród. Myslałam, że to może pies owej koleżanki zostawił gdzieś ¨niespodziankę¨, ale jednak byl to innego typu smród. Druga noc była już lepsza, bo wiatr chyba zmienił kierunek.

Meksykanie słyną w świecie ze swojej otwartości i gościnności, i tego właśnie doświadczyłam pierwszego dnia w pracy. Wszyscy mnie wyściskali, wycałowali, i z miejsca przyjęli do swego grona. Juz po kilku dniach czułam się, jakbym wiekszość współpracowników znała od lat. Oczywiście po jakimś czasie rozwinęły się rożne sympatie i antypatie, ale przyjęcie miałam iście królewskie. Do dziś przyjażnię sie z kilkoma osobami z tego grona i jestem im wdzięczna za te moje pierwsze, meksykańskie miesiące.

................................................................

My Mexican adventure started on August 11th, 2004. That very day I landed at Benito Juares International Airport in Mexico City. I had been here 2 years before on a 2-weeks holiday so when I came here for longer I was quite sure I knew what I was signing up for. I was to discover later on how mistaken I was. I was fascinated by Mexico, the Mexicans (of course I was! I was a fair-skinned and green-eyed center of attention!) and by everything I had experienced as a tourist 2 years before. Now, I was about to find out more about the country from a bit different prospective.

The first thing that hit me (apart from the heat wave at the airport parking lot)was the garbage. It was everywhere and depending on the wind direction, it smelled or not. I remember as if it was yesterday my very first night at a colleague´s place, who lived fairly close to the dump. I couldn´t sleep the whole night because of the smell. I thought it might have been my host´s dog leaving us ¨surprises¨ but it turned out it was a different kind of smell. The second night was already fine, I suppose the wind had changed its direction.

Mexicans are known around the world as an open and hospitabloe nation. And this is exactly what I experienced on my first day at work. Everyone hugged me and kissed me and accepted me as a part of the team immediately. After a couple of days I felt as if I had known my colleagues for years. Of course, after a while there were people I got along with better than with others but I was indeed welcomed as a queen. I have been friends with some of the people from that time till now and I am so grateful I had them in those very first months in Mexico.

WSTĘP 

INTRODUCTION

Witam!

Nazywam się Gosia i jestem dumną torunianką. Moje rodzinne miasto opuściłam 10 lat temu emigrując do dalekiego i egzotycznego Meksyku. I właśnie ta okrągła rocznica zmobilizowała mnie do założenia tego bloga. Chciałabym podzielić się z innymi moimi doświadczeniami i przygodami dnia codziennego w tym pięknym kraju. Albowiem Meksyk to nie tylko piękne, egzotyczne plaże, dżungle i antyczne piramidy. Jest to również kraj zmagający się z wieloma problemami takimi jak ubóstwo, przestępczość, w wielu miejscach przeludnienie, korupcja, niekompetencja władz, co często prowadzi do niedomówień i wręcz absurdów. Zaskakuje mnie przy tym wszystkim optymizm Meksykanów, wydaje się, że i tak zawsze wychodza na swoje. 

O tych i wielu innych aspektach życia z Meksyku będzie ten blog. Miłego czytania:)

.................................................................

Hello!

My name is Gosia, I am Polish. I left my homecountry 10 years ago, migrating to the exotic and faraway Mexico. This round 10th anniversary made me start this blog. I would like to share my every day experience and adventures in this beautiful country with others. For Mexico is much more than beautiful beaches, rainforests and ancient pyramids. It struggles with diverse problems of the modern world like poverty, high crime rate, overpopulation in many places, corruption, incompetence of authorities, which often leads misunderstandings or simply absurds.What surprises me at the same time is the people´s optimizm, it seems they always find their way to go on.

This blog is going to be about all the above and much more. I hope you´ll enjoy it:)